Barrtré

Tiltölulega fáar tegundir trjágróðurs þekja mikil svæði í norðlægum barrskógum. Þær eru af fjórum meginættkvíslum; lerki (Larix), greni (Picea), þinur (Abies) og fura (Pinus). Í Norður-Ameríku eru tvær tegundir af þin ríkjandi og tvær af greni en í Skandinavíu og Vestur-Rússlandi er skógarfuran (Pinus sylvestris) afar útbreidd.

Barrtré hafa löng og mjó, nálarlaga eða hreisturlaga laufblöð sem eru kölluð barr. Barrið er í raun upprúlluð laufblöð. Flest barrtré vaxa meira á hæðina en breiddina og eru því gjarnan keilulaga. Barrtré þurfa ekki eins mikið vatn og lauftré og geta því vaxið þar sem lauftré þrífast ekki. Sumt barr hefur vaxkennda húð á yfirborðinu sem verndar það. Barr inniheldur líka ýmis efni sem virka eins og frostlögur. Það þolir því vel kulda og flest barrtré halda því barrinu á veturna. Trén eru þess vegna græn á litinn allan ársins hring. Margar mismunandi gerðir eru til af barrtrjám. Á Íslandi eru fura, greni og lerki algengust barrtrjáa. Lerki er sérstakt af því að það fellir barrið á haustin.

Eini upprunalegi barrviðurinn á Íslandi er einir (Juniperus communis) sem, ólíkt flestum öðrum barrtrjám, myndar ekki alvöru köngla. Ýmsar tegundir hafa verið reyndar í skógrækt hérlendis en hér fyrir neðan eru þær algengustu og þær sem helst má vænta nytja af.