Lindifura

Pinus sibirica (Pinus cembra)

Lindifura á Hallormsstað, tré ársins 2007 hjá Skógræktarfélagi Íslands. Mynd: Þröstur Eysteinsson

Í Rúmeníu vex sembrafura hátt uppi í fjöllum og finna má mörg hundruð ára gömul tré innan um rauðgreni og fjallafuru. Mynd: Pétur Halldórsson

Ólafur Eggertsson, sérfræðingur í viðarfræðum á Mógilsá, hefur tekið þátt í rannsóknum í Rúmeníu þar sem gamlar sembrafurur eru notaðar til að búa til árhringjatímatal sem lesa má út úr ýmsar upplýsingar um veðurfar og tengja sögulegum heimildum. Ólafur er hér lengst til hægri ásamt samstarfsmönnum við rannsóknir í Calimani-fjöllum í norðaustanverðri Rúmeníu. Mynd: Pétur Halldórsson

Gömlu sembrafururnar standa upp úr öðrum tegundum í háfjallaskógum Rúmeníu. Mynd: Pétur Halldórsson

Lindifura í Rúmeníu. Mynd: Pétur Halldórsson

Hæð: Miðlungsstórt tré, ætti að geta náð a.m.k. 20 m hérlendis

Vaxtarlag: Einstofna, beinvaxið tré með breiða, keilulaga krónu, fimm nálar í knippi

Vaxtarhraði: Hægur

Landshluti: Víða um land, síst þó í lágsveitum á S- og V-landi

Sérkröfur: Þarf fulla birtu til að vera hraust og þrífast vel

Styrkleikar: Afar formfagurt tré, gott frost- og vindþol, viður, sjálfsáning

Veikleikar: Hægur vöxtur, næmi fyrir sveppsjúkdómnum furubikar eða furugremi (Gremmeniella abietina)

Athugasemdir: Lindifura og sembrafura (Pinus cembra) eru náskyldar og nauðalíkar tegundir. Engin sérstök ástæða virðist vera til að greina á milli þeirra í íslenskri skógrækt og því er yfirleitt talað um hvora tveggja tegundina sem lindifuru í íslensku máli. Lítið gróðursett lengst af en gróðursetning hefur verið talsverð frá aldamótum. Skemmdir af völdum furubikars virðast vera að aukast á SV-landi og víðar, líklega oftast fyrir það að tré standa of þétt eða í skugga annarra trjáa. Lindifura þarf fulla birtu og líður best sem stakstætt tré eða í gisnum reitum.