Í Morgunblaðinu í dag, föstudaginn 1. apríl, 2005 ("Daglegt líf") birtist eftirfarandi viðtal við Jóhannes Gunnarsson, lækningaforstjóra Landspítala - háskólasjúkrahúss undir fyrirsögninni "Frítíminn fer í skógrækt". Jóhannes tilheyrir þeim fimmtungi landsmanna sem stunda skógrækt, skv. nýlegri viðhorfskönnun IMG Gallup. Hefur hann á undanförnum árum gróðursett 15 til 20 þúsund trjáplöntur í land sitt á Suðurlandi. Í viðtalinu kemur fram að ein mikilvæg ástæða skógræktarstarfs hans í frístundum sé "þörf fyrir að fá líkamlega útrás".

Jóhannes Gunnarsson hefur gaman af að renna fyrir lax og silung en með vorinu fer hann að skipuleggja gróðursetningu sumarsins. Kristín Gunnarsdóttir ræddi við Jóhannes um áhugamálin.

"Áhugi minn á skógrækt vaknaði fljótt í gegnum ofurlitla ungmennafélagsplöntun en svo var ekkert meira með það gert því hagsmunir búfjárins gengu frekar fyrir í minni sveit,? segir Jóhannes Gunnarsson, sem ólst upp á Skarði í Gnúpverjahreppi. ?Ég held að hann hafi ekki vaknað af alvöru fyrr en ég hafði búið erlendis í nokkur ár og fundið skjólið af skóginum."
Nokkur ár eru síðan þau hjónin festu kaup á um fimm hekturum á Suðurlandi og tóku til við gróðursetningu.

"Það tók okkur í upphafi langan tíma að finna landskika sem hentaði," segir hann. "Og svo hefur gengið á ýmsu eins og gerist hjá öllum sem eru í skógrækt. Sérstaklega hjá þeim sem eru að byrja. Það drepast fleiri plöntur heldur en komast upp svona fyrst á meðan verið er að kynnast landinu. Okkar land er mjög fjölbreytt. Sumt er mjög grasgefið, sumt er mjög blautt og annað er þurrt og rýrt. Það tekur sinn tíma að læra á þetta allt saman. Sumar plöntur fara á kaf í gras, sem erfitt er að eiga við og þó tosast þær upp smátt og smátt. Við erum farin að sjá í tré þegar litið er yfir og þá fer maður að kætast."

Jóhannes segir að birkið gangi langbest af þeim tegundum sem settar hafa verið niður. ?Það lifir við allar þessar skringilegu aðstæður, sem þarna er boðið upp á en síðan hef ég verið með greni og furu og það gengur alveg þolanlega. Og svona í vætuna höfum við verið að stinga niður bæði víði og öspum og það gengur allt mjög vel.?

Jóhannes segir að búið sé að gróðursetja 15 til 20 þúsund plöntur í landinu. ?Reyndar var búið að planta í lítinn hluta áður en við tókum við," segir hann. "Mest höfum við náð að plantað fjögur þúsund plöntum eitt árið en síðustu árin hefur það verið heldur minna en það fer aldrei niður fyrir þúsund."

Jóhannes segist vera alinn upp við að moka skít, þegar hann er spurður um hvers vegna hann kjósi að eyða frítímanum í skógrækt.

"Það er eins og maður þurfi að fá líkamlega útrás en svo finnst mér gaman að fylgjast með plöntunum. Ég geng um landið á vorin og kanna hvað hefur lifað af veturinn og hvað ekki og svo bara það að fylgjast með vextinum. Það gefur mikið og er sennilega eitthvað gamalt úr sveitinni. Við erum ein í þessu gömlu hjónin að mestu en svo hafa krakkarnir aðeins komið með og það er ægilega gaman að hafa barnabörnin með sér. Þeim finnast þetta stórmerkilegar framkvæmdir og sennilega verða það þau sem fá að njóta skjólsins af þessu brambolti."

krgu@mbl.is