Fréttir og pistlar

Á næstu dögum verður tekin í notkun ný stórviðarsög í starfstöð Skógræktar ríkisins á Vöglum í Fnjóskadal. Sögin gerir kleift að nýta betur þann við sem til fellur við grisjun og skógarhögg á starfsvæði skógarvarðarins á Norðurlandi. Vaxandi áhugi er á íslensku timbri til margvíslegra nota.

Áætlun norrænu ráðherranefndarinnar um sjálfbæra þróun styrkir alþjóðlega ráðstefnu um búfjárbeit á Norðurlöndunum sem haldin verður í Hörpu í Reykjavík 12.-15. september á vegum norræna genabankans NordGen og Landgræðslu ríkisins. Litið verður á beit í samhengi við sjálfbæra þróun og loftslagsbreytingar auk annars. Búfjárhald og beit hefur haft umtalsverð áhrif á vistkerfi Norðurlandanna, víða mótað menningarlandslag sem nú er metið til verðmæta sem beri að varðveita en annars staðar valdið varanlegri gróður- og jarðvegseyðingu.

Verkfræðistofan Mannvit hefur unnið skýrslu fyrir Skógrækt ríkisins og Skeiða- og Gnúpverjahrepp um hugsanlega brunahættu á hjólhýsasvæðinu í Skriðufellsnesi í Þjórsárdal. Niðurstaðan er sú að brunahætta þar sé í meðallagi miðað við sambærileg svæði en aðgerða þörf til að draga úr henni svo hún verði lítil. Á næstunni verða skipulagðar þær úrbætur sem ráðast þarf í á svæðinu.

Jón Loftsson, fyrrverandi skógræktarstóri, segir mikla viðhorfsbreytingu hafa átt sér stað í garð skógræktar undanfarinn aldarfjórðung, ekki síst hjá bændum sem hafi uppgötvað möguleika á að nýta léleg beitilönd til að rækta skóg. Viðhorfin hafi gjörbreyst, ekki síst fyrir tilstilli tímavélar sem hann hafi fundið upp árið 1980. Bændur, fullir efasemda, hafi margir ferðast með honum í vélinni og snúist á sveif með skógrækt. Rætt var við Jón á Morgunvaktinni á Rás 1 í morgun.

Í Bændablaðinu sem kom út skömmu fyrir jól birtist grein eftir Else Møller, skógfræðing og skógarbónda í Vopnafirði þar sem hún veltir upp ýmsum ókostum þess að flytja inn lifandi jólatré, hvað þá gervijólatré, og sömuleiðis kostum þess að landsmenn velji tré sem ræktuð eru innanlands. „Að kaupa íslenskt jólatré er ein leið til að stuðla að sjálfbærni, minnka óþarfa gjaldeyrissóun  og styrkja íslenska ræktendur um allt land,“ skrifar Else í grein sinni.